Als ik op mijzelf wil zijn dan het liefst alléén in het vaasje Zo’n volle bos is mij te druk Ik dans liever zachtjes in mijn eigen glaasje
En ook al lijk ik gewoon een tulp Van binnen voel ik mij ‘free solo’ Niet op een verre berg Geen El Capitan in Yosemite Maar down to earth in Strijen
Mij kan niets gebeuren En wanneer ik te snel groei dan dans ik uit mijn vaasje.
(Maar ik houd wel van een beetje avontuur)
Als je een bloem was, welke bloem zou je dan zijn?
Een bloem op zichzelf, of één in een volle bos?
Misschien weet je meteen het antwoord.
Of je wilt het onderzoeken.
In plaats van erover na te denken, kun je ook gaan schilderen.
Experimenteren, spelen, zonder dat het iets moet worden.
Schilderen voor jezelf.
Op jezelf zijn, veilig en toch ‘Free Solo’.
Groeien in je eigen ritme.
Dansen in het licht.
Het kan met Vedic Art.
Zoals ze daar zit…
Met haar ronde lijfje.
De donzige veertjes.
Met alertheid en zachtheid
zoals alleen roodborstjes dat kunnen.
Die zachtheid raakt.
En stroomt rechtstreeks naar ons hart.
Ze vertedert, verwondert en maakt ook ons zacht.
Wat is zacht voor jou?
Ervaar je het als een kracht die je nodig hebt?
Of heb je juist meer verlangen naar de positieve tegenpool van zacht?
En wat is dat dan?
Wat we van het roodborstje kunnen leren is dat we zacht kunnen zijn, zachtheid kunnen uitstralen zonder ‘naïef’ te zijn.
Zacht zijn en toch die dingen doen die belangrijk zijn.
Zoals dit vogeltje het lef heeft om zaadjes uit het netje met vogelvoer te pikken, ook al weet ze dat de koolmeesjes ieder moment kunnen terugkomen.
Zoals ze op andere dagen heel slim haar krachten spaart en geniet van de zaadjes die op de grond zijn gevallen.
Zoals ze haar plekjes in de boom uitkiest om zaken te overzien, af te wachten tot het juiste moment van handelen daar is.
Zonder ruzie, zonder gevecht.
Gewoon door te doen, door te zijn.
Zachtheid met voldoende pit.
Dat is de kracht van zacht.
Het vraagt wat van ons als mens
Om zacht te zijn met lef en pit.
Om zachtheid toe te laten, om het op te roepen en te verspreiden
Als je zachtheid wilt onderzoeken, teken of schilder dan eens met het roodborstje als inspiratiebron.
Laat je inspireren door de kleur of door de vorm. De rondheid van het lijfje, de spitsheid van het snaveltje, de warmte van het rode borstje. De tederheid van de veertjes.
Het mag lijken, maar het hoeft niet.
Het mag mooi worden, maar ‘lelijk’ mag ook.
Het mag verrassen, verbazen, nieuw zijn.
Kom je niet tot schilderen of tekenen en wil je het wel?
Misschien kan Vedic Art je op weg helpen:).
Wat doet dit beeld met jou?
Word je er vrolijk van of maakt het iets anders bij jou los?
Het kunstwerk is van Lynn Chadwick en is te zien tijdens de tentoonstelling in museum de Fundatie in Zwolle over Giacometti en Chadwick.
Een aanrader vind ik.
Kunst raakt als het goed is een snaar.
Maar het maakt wel uit op welke manier je er naar kijkt.
Het liefst zie ik kunst zonder er van te voren iets over te lezen.
Soms is alleen de titel van de expositie al genoeg om op een bepaalde manier te kijken.
Bij deze tentoonstelling was die titel voor mij bijna een reden om er niet naar toe te gaan: ‘Facing Fear’.
De aankondiging erbij maakte mijn weerstand nog sterker: ‘De beelden van Alberto Giacometti (1901-1966) en Lynn Chadwick (1914-2003) belichamen de toestand van ontluistering en angst in Europa tijdens de jaren van de Koude Oorlog’.
Ik dacht: Er is al genoeg ‘fear’ in de wereld, waarom zou ik hier naar toe gaan?
Toch ben ik gegaan, dankzij Giacometti en zijn kunst die bijna lijkt te ontstaan vanuit een enkele lijn.
En het bracht mij bij een belangrijk thema: De wisselwerking tussen kunst en leven.
Wat doet kunst met de wereld?
Wat doet de wereld met kunst?
Wat zoek jij er in en welke snaar raakt het bij jou?
Hadden Giacometti en Chadwick de intentie om met hun creaties de toestand van ontluistering en angst weer te geven? Of hebben zij hun beelden onder hun handen laten ontstaan?
Ik vermoed het laatste. Want zo gaat dat met creaties.
Het kan wel zo zijn dat de toestand in de wereld van invloed is geweest op wat er uit hun handen kwam. Maar er is meer dan dat. De innerlijke wereld van de kunstenaar zit diep verankerd in de creatie.
En vervolgens gaat een beeld een eigen leven leiden. Voor de kunstenaar en ook voor de kijkers.
Je kunt er als kijker voor kiezen om je te verdiepen in de verhalen van de curator en de kunstcritici rondom de kunstwerken.
Je kunt ook besluiten om eerst vooral vanuit jezelf naar de beelden te kijken.
Dat laatste doe ik zelf het liefst. Gewoon kijken en ervaren. Mij laten verwonderen en verrassen door de vibraties die voelbaar zijn in de beelden. Wat vertellen de creaties mij? Wat doen ze, waar raken ze mij in mijn ziel?
Daarna kan het soms interessant zijn om de tijdgeest waarin de kunstwerken ontstonden mee te nemen in je blik. Maar je kunt er ook op vertrouwen dat je die toch wel meekrijgt door te kijken naar het werk zelf.
Bij dit beeld van Chadwick begin ik spontaan te glimlachen. En terwijl ik daar in de zaal van het museum stond te kijken zag ik dat bij meer mensen gebeuren.
Je kunt er ook allerlei symboliek in zien en daar een verhaal bij ervaren.
Ben je benieuwd hoe jij er naar kijkt? Welke snaar de beelden van deze expositie bij jou raken?
De tentoonstelling duurt nog tot 6 januari 2019.
Laat je verrassen door wat deze twee kunstenaars hebben gemaakt. Laat je inspireren door de creatieve energie die voelbaar is in en rondom alle beelden.
Krijg je er inspiratie van om zelf ook te creëren?
Niet met een vooropgezet plan, maar vanuit jezelf?
Inspiratie om iets te laten ontstaan, om jouw creativiteit te laten stromen?
Wat er dan komt en groeit is altijd van waarde. Of het nu iets groots en meeslepends is of iets kleins dat verstilt. Ben je al bezig?
Durf jij je te laten verleiden?
Om iets te doen wat geen ander nut heeft dan plezierig ZIJN?
Of heb jij eigenlijk helemaal geen tijd voor dat soort zaken?
Hoe dan ook, deze ‘lips sofa’ is iets voor jou :).
‘Lips sofa’ Salvador Dalí, foto: EB in Museum Boijmans van Beuningen
Ontworpen door de wereldberoemde beeldend kunstenaar Salvador Dalí (1904 – 1989). Vorig jaar was de sofa te zien in het museum Boijmans van Beuningen tijdens de expositie ‘Gek van surrealisme’.
Heb jij hem ook kunnen beleven?
Natuurlijk zijn er vele manieren om naar deze sofa te kijken.
Met de blik van een kunstkenner, met een kritische blik, met een analytische blik, met een kunsthistorische blik, met een beoordelende blik, etc…
Maar het leukste is om er gewoon naar te kijken vanuit het kind in jou.
Stel je voor dat je een paar uur in deze sofa kunt zitten.
Je ‘woont’ in het rood, je wordt aan alle kanten gekust.
Mijn idee is dat we dat vaker zouden moeten doen.
Je vaker laten verleiden.
Vaker naar het kind in jou luisteren.
Vaker spelen, je fantasie de vrije loop laten.
In een wereld waarin we van alles ‘moeten’ helpt het om af en toe in zo’n sofa te gaan zitten.
Het geeft positieve energie en het maakt je blij.
De gedachte eraan alleen al brengt je van MOETEN naar WILLEN.
En vervolgens van WILLEN naar ZIJN.
Dat is heel goed voor je gezondheid, wist je dat?
Het is echt geen overbodige luxe.
Voltaire (Frans schrijver en filosoof, 1694-1778) zei het al: ‘J’ai décidé d’être heureux, parce que c’est bon pour la santé’ (Ik heb besloten om gelukkig te zijn want dat is goed voor de gezondheid).
Daarom nodig ik je uit: verzin jouw eigen ‘lips sofa’.
Hoe ziet die er uit?
Ontwerp hem. Teken of schilder hem, of maak een opstelling met voorwerpen/ objecten die je vindt in en rondom jouw huis.
En geef jezelf dan de tijd om daar eens lekker in te gaan, er bij stil te staan, er in weg te dromen.
Hoe meer mensen dit doen, hoe meer vreugde, hoe meer licht er in de wereld komt.
Doen hè? ♥
Leuk als je me laat weten hoe het je is bevallen.
En ook als je eigenlijk wel wat inspiratie kunt gebruiken.
Als ik op mijzelf wil zijn
