Voorbijgangers zijn we
ook al voelen we ons
hier thuis.
We kijken
naar de wereld
waarin we ons
verankerd hebben.
Het zijn onze
ogen die er
kleur aan geven.
Het is ons hart
dat vreugde voelt
bij zoveel ruimte.
Het is ons gemoed
dat maakt dat we ons
soms verloren wanen
verdwaald
in grijstinten.
Maar we zijn hier,
we zijn hier niet voor niets
Met elke stap
laten we iets na
van onze passage
Met elke stap,
met elke diepe intentie.
© Eleonore Broekhuijsen
Als ik op mijzelf wil zijn
dan het liefst alléén in het vaasje
Zo’n volle bos is mij te druk
Ik dans liever zachtjes in mijn eigen glaasje
En ook al lijk ik gewoon een tulp
Van binnen voel ik mij ‘free solo’
Niet op een verre berg
Voor mij geen El Capitan in Yosemite
Maar down to earth in Strijen
Mij kan niets gebeuren
En wanneer ik te snel groei
dan dans ik uit mijn vaasje.
(Maar ik houd wel van een beetje avontuur)
© Eleonore Broekhuijsen
Het pad van de Zwaan
In dit nieuwe jaartal
zwemmen drie Zwaantjes,
kijk maar: 2-0-2-2!
Ze nodigen ons uit,
ze zeggen
kom,
volg dit jaar het pad van
de zwaan.
Op jouw manier
in jouw tempo.
Soms sta je misschien even stil,
soms huppel je een stukje.
Dan weer stap
– of zwem – je stevig door.
En altijd
in vertrouwen
dat wat er ook gebeurt
dit het juiste pad is
voor jou.
Steeds dichter
bij wie je echt bent.
Steeds dichter bij
de kern in jou.
Steeds meer de zwaan
die je bedoeld bent
te zijn.
Steeds meer vrij,
kalm en sereen
sierlijk, krachtig
zichtbaar
stralend
uniek.
© Eleonore Broekhuijsen
