Het bootje ligt klaar in de stilte.
Blijf je hier in de stilte,
of laat je je uitnodigen
om de rivier op de varen?
Neem de stilte mee
de beweging komt vanzelf
op een natuurlijke manier.
Zonder te forceren naar een
doel of eindresultaat
maar zonder doelloos te zijn.
Als het verlangen er is om te gaan
Als er iets is wat je roept
mag het zich ontvouwen.
Vrij
Vrij om te kunnen blijven
in het nu
op de rivier van kunst en leven.
beeld en tekst © Eleonore Broekhuijsen
Reizigers zijn we
in het ritme
van onze adem
op de cadans van
ons hart
op de tijdlijn
van ons bestaan.
De weg is er al,
in ons
en toch dolen we soms
als niet ziend
als niet wetend
met onze ogen
met ons verstand.
Uiteindelijk
worden we geleid
door het licht
van de sterren
dat resoneert
met het licht
in ons diepste zelf.
© Eleonore Broekhuijsen
Verlang je naar vrede
ga dan naar jezelf
verbind je met de
diepste stilte in jezelf
de diepe stilte in de kern
Zoek het niet buiten
wacht met milde ogen
luister, kijk en voel.
In de hartslag van de aarde,
in die stille zachte cadans
zal vrede zich manifesteren
in jou, in mij.
Geef het door,
straal zelf
de vrede die je verlangt
de wereld in.
beeld en tekst © Eleonore Broekhuijsen
Naar buiten
Het zaadje
waar het ooit mee begon
groeide uit
tot de boom.
En de boom
kreeg takjes
en takken
knopjes
en knoppen
blaadjes
en bladeren.
De hele boom
zat al in het zaadje
en kwam nu
naar buiten
werd nu
zichtbaar.
Van sprankelend licht
en groen
tot diep en
aanstekelijk rood.
Ook het schilderij begon
met een zaadje
diep in jou
diep in mij
dat zich ontwikkelde
naar buiten kwam
zichtbaar werd
en graag gezien wil worden
door jou.
© Eleonore Broekhuijsen
Zie mij
en luister
ik vertel je mijn
verhaal
ik fluister
mijn boodschap.
ik straal mijn kleur
Wat er ook gebeurt
ik bloei
en mijn stralen
is een antwoord
aan de wereld
een tegenwicht
voor het donker
Ook al lijk ik klein
het hele universum ademt
door mij
en mijn tere blaadjes
Diep in mij
is het weten dat
schoonheid en vreugde
zullen overwinnen
en kleur ons uiteindelijk
thuis brengt naar
het licht.
© Eleonore Broekhuijsen
Als ik op mijzelf wil zijn
dan het liefst alléén in het vaasje
Zo’n volle bos is mij te druk
Ik dans liever zachtjes in mijn eigen glaasje
En ook al lijk ik gewoon een tulp
Van binnen voel ik mij ‘free solo’
Niet op een verre berg
Voor mij geen El Capitan in Yosemite
Maar down to earth in Strijen
Mij kan niets gebeuren
En wanneer ik te snel groei
dan dans ik uit mijn vaasje.
(Maar ik houd wel van een beetje avontuur)
© Eleonore Broekhuijsen
Elke morgen zit ik bij de maan.
Zij al buiten
ik nog binnen.
Ze schijnt me toe
en kijkt me aan,
ze geeft me raad.
Een elegant streepje, een
sikkeltje van licht aan de hemel.
Met het verstrijken van de tijd
volg ik elke dag en elke nacht
haar groei tot rond en vol
en weer terug.
Met haar ogen dicht
zie ik haar niet
maar altijd is ze daar
vlakbij of ver weg,
haar aanwezigheid voelbaar
zelfs aan de andere kant
van de aarde.
Elke morgen zit ik bij de maan.
Op zoek naar haar gezicht
kijk ik haar aan
met ogen dicht
vraag ik haar om raad
en neem haar stilte mee
in de dag en
in de nacht
en weet
dit is genoeg.
© Eleonore Broekhuijsen
Zelfs als
je het niet weet
zelfs als
je het niet ziet
er is een lijn
die ons verbindt
altijd.
Er is een natuurlijke kracht
die ons draagt
dag en nacht
aanwezig
voorbij tijd
voorbij woorden
AL-Tijd.
Ze brengt ons
naar het licht
en roept ons
naar huis.
© Eleonore Broekhuijsen
Als alles verandert
steeds maar weer en meer
zowel zichtbaar als onzichtbaar
dan is er altijd de aarde
ons kloppend hart in de kosmos
evenwichtig en vol vertrouwen
wetend wanneer ze haar
koers subtiel kan verleggen.
Als je op haar afstemt
dan kun je meebewegen in verbinding
en blijf je tegelijkertijd
verankerd in ZIJN.
Dan volg je het stabiele en
meebewegende kompas in jou
en blijf je op jouw levensweg,
blijf je op het pad
van jouw ziel.
© Eleonore Broekhuijsen
Vanaf mijn kruin
daal ik langzaam af
langs mijn stam
op weg
naar
mijn wortels
Zodra ik de aarde bereik
voel ik mij
gedragen
en ga ik dieper
dieper naar mijn basis
naar de ’oer’ versie
van mijzelf
en uiteindelijk
eindelijk
erken ik
mijn oorsprong
laaf ik mij
aan de bron
om van daaruit
opnieuw te beginnen
of verder te gaan
waar ik was
gebleven
Alleen ik
weet de weg
Alleen de weg
en ik.
© Eleonore Broekhuijsen
De wortels van Vedic Art zijn voor wat betreft de principes natuurlijk in India, de Veda’s.
Maar de Vedic Art methode die door Curt Källman is ontwikkeld heeft haar roots in Zweden.
De eerste cursussen die Curt ooit gaf in 1988 vonden plaats in Skåne, het zuiden van Zweden in Bosjökloster. Een idyllisch wit kerkje met voormalig klooster, dat tegenwoordig een kasteel is. Je ziet het hier op de foto.
Ik vond het op mijn reis door Zweden bijzonder om dit even te kunnen zien en me voor te stellen hoe hier de Vedic Art boom begon te groeien en de zaadjes begon te verspreiden.
