Wachten
is voor mij
geen optie.
Ik ontvouw mijn broze blaadjes
vol overgave in het
eeuwigdurend nu.
Wachten als
uitstel
van een stuk van je leven.
Wachten
op een volgend moment.
Wachten totdat iets voorbij is
of totdat iets weer kan.
Wachten op iets
wat er nu niet is.
Op een dag heb ik besloten
om het wachten zachtjes
en toch beslist
vrij te laten
in het moment te stappen.
Dan verandert wachten
in
ZIJN
met alles
wat is.
En weet je
zoals je mij nu ziet
ben ik maar heel even.
Terwijl ik
ondanks mijn eeuwig transformeren
toch in de kern
dezelfde blijf.
Elke dag
een nieuw
NU.
Je kunt dat nieuwe NU
elk moment ervaren.
Nieuwsgierig naar het hoe?
Dit is een mogelijkheid: Vedic Art
Prachtig! Sluit precies aan bij wat ook in mij ontsluierd is.
Dank je wel Margreet, wat mooi en passend gezegd; wat in mijn ontsluierd is.
Zaterdag 24 april ga ik het van je horen. Hoe kan ik dat verschrikkelijke wachten stoppen en weer in het NU leven?
Fijn je reactie te lezen Margot en ook dat je de 24ste komt schilderen. Een mooi moment om in het NU te leven. Ik verheug me er op!
Wat een mooi ,lieflijk gedicht.Dank je wel!
Dank je wel Bep!
Lieve Eleonora,
Een prachtig gedicht dat mij raakt en aansluit bij iets in mij.
De wijsheid die er in besloten ligt inspireert tot dieper zakken in de verwondering over vorm, leegte, vorm.
Ik kom graag weer schilderen, samen met vriendin zoeken we even naar de mogelijkheden.
Dank voor info, je hoort gauw meer.
lieve groet, Loes
Wat prachtig Loes zoals jij het beschrijft, het zakken in de verwondering over vorm, leegte en vorm. Dank je wel, liefs, Eleonore
Mijn antwoord op jouw mooie gedicht Eleonore.
De woorden wachten en bijvoorbeeld geduld,
ze zouden niet moeten bestaan.
Dan is het wat het is,
en zal het gaan, zoals het gaat….
Ik heb heel lang geduld gehad,
heel vaak en lang gewacht.
Die woorden en de ervaring,
geven het gevoel van een gemis,
van tijd, maar het is, wat het is.
Als je wacht leef je met een herinnering.
Met geduld rem je je mogelijkheden.
Dus nu, dan is het, wat het is.
Greet.
Dank je wel lieve Greet, wat een prachtig antwoord.
Wat een prachtig gedicht weer Eleonore en zo exact weergegeven zoals het door velen gevoeld wordt om dan inderdaad tot de ontdekking te komen dat het enige wat telt het NU is. Dat geeft zoveel rust en ruimte.
Dank je wel Margot, ja dat tot de ontdekking komen is zo’n mooi moment….