Wat je kunt leren van Iris Grace
Als Iris kennis maakt met voor haar nieuw stevig aquarelpapier, legt ze het op tafel alsof het een experiment is. Eerst klopt ze zachtjes met haar handpalm op het papier en dan bekijkt ze het van zó dichtbij dat het lijkt alsof ze het papier zoent. Daarna gaat ze met haar favoriete penseel aan de slag. Met snelle halen die tot hoog in de lucht doorgaan is het papier al snel gevuld met explosies van kleur. Het papier absorbeert alle waterige verf en eenmaal droog voegt ze er nog een laag wit aan toe.
Door een langere penseel te gebruiken trekt ze dat met een golvende beweging over het papier, waardoor patroontjes ontstaan. Daarna loopt ze naar de andere kant van de tafel en klopt ze met het penseel, waardoor witte stippen ontstaan.
Bron: Iris Grace; Arabella Carter Johnson
Ik wil je graag inspireren met dit prachtige verhaal.
Iris is een meisje van 6 jaar dat een ernstige vorm van autisme heeft en daardoor tot haar vijfde jaar nauwelijks communiceert. Ze lijkt volkomen opgesloten in haar eigen wereld.
Haar moeder, Arabella Carter- Johnson, heeft er een verhaal over geschreven.
Een verhaal van liefde, van doorzettingsvermogen, van hoop en vertrouwen.
Een verhaal over het kijken naar mogelijkheden en kwaliteiten.
Soms tegen de stroom in. Soms tegen de klippen op.
Een verhaal waarin duidelijk wordt hoe het schilderen een nieuwe mogelijkheid bracht, een opening van een poort die tot dan toe gesloten was.
‘Doodles’
Als professioneel fotograaf zat haar moeder vaak te tekenen en op een dag merkte ze dat ze met het maken van tekeningen of ‘doodles’ (krabbels), contact kon maken met haar dochter. Iris plaatste dan haar handje op haar moeders hand alsof ze wilde zeggen: ga door met tekenen. Eindelijk duwde ze haar moeder niet weg .
Het tekenen werd een communicatiemiddel. Later breidden ze het uit met schilderen en zo maakte Iris al op 3 jarige leeftijd de meest bijzondere kleurrijke impressionistische schilderijen.
In het boek ‘Iris Grace’ kun je lezen hoe die schilderijen gemaakt werden (en worden) aan de keukentafel.
Hoe ze vanuit vrijheid en experimenteren ontstonden.
En ook hoe de kat Thula ( Maine Coon) haar uit haar isolement haalde. Door bij haar te zijn als ze op de fiets zat, als ze in bad ging en ook als ze schilderde of muziek maakte.
Inspiratie
Er valt nog veel over te vertellen.
Voor nu wil ik je graag uitnodigen om ook eens naar een filmpje over haar te kijken (zie de link onder dit artikel). Je kunt ook het boek lezen, waarin nog meer passages staan over hoe intens Iris het contact met kleur, verf, materiaal beleeft.
Zo inspirerend.
Aan Iris gaf het een opening om weg te gaan uit de wereld waarin ze opgesloten leefde. Het bracht haar vreugde en zorgde ervoor dat ze contact kon maken met haar omgeving.
Dit verhaal geeft mij weer extra veel zin om te schilderen en te experimenteren met creatie en kleur.
Vanuit vrijheid en met aandacht voor het materiaal, voor de verf, voor de penselen, voor de kleuren.
Het maakt niet uit of je 3 jaar bent, 33 of 93. Schilderen kan ook voor jou en mij een heel bijzondere werking hebben en ons op een mooie weg brengen. Het opent je blik naar de kleurrijke wereld die in en rondom jou aanwezig is.
Het opent deuren die eerder gesloten leken.
Wil je er meer over weten?
Lees dan het boek:
Iris Grace
Het waargebeurde verhaal van een bijzonder talentvol meisje,
Arabella Carter Johnson
Kosmos Uitgevers, Utrecht /Antwerpen
Kijk als je het leuk vindt ook eens naar deze filmpjes die over Iris zijn gemaakt:
En heb je zin om te schilderen? Kijk dan gerust verder op deze site naar de mogelijkheden van Vedic Art ;-).
Kleurrijke groeten
Dankjewel dat u dit deelt met ons. Dieren kunnen zo veel verschil maken voor een kind. En schilderen is ook iets heel moois. Al je emoties kun je daar in kwijt zonder ook maar een woord te hoeven zeggen.
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
Dank je wel voor je reactie. Inderdaad, zo mooi dat je in een schilderij je emoties kunt uiten zonder iets te hoeven zeggen!